به گزارش اگزیم نیوز، عبدالمجید شیخی در گفت‌وگویی در مورد نحوه حمایت از تولید داخلی به ویژه در صنعت لوازم خانگی، اظهار داشت: تجربه کشورهای دیگر در رابطه با این مسئله پیش روی ما قرار دارد. کشورهای اروپایی حدود ۳۰۰ سال از تولیدات خود حمایت کردند که پرتوهای بیرونی هم دارد و ما مراقب تولید خود نیستیم. مثلاً همین استاندارد ایزو که مربوط به اروپایی‌ها است و ما آن را از آنها می‌گیریم با این هدف مطرح شد که بتوانند استاندارد خود را به کشورهای جهان سوم تحمیل کنند.

این اقتصاددان با تأکید براینکه کشور صنعتی و توسعه یافته ژاپن توانست با کپی برداری از کشورهای اروپایی پیشرفت کند، تصریح کرد: کتاب‌های متعددی در رابطه با تجربه کشورها در راستای حمایت از تولید وجود دارد که یکی از آنها کتاب «انداختن نردبان» است که توسط یک نویسنده کره‌ای چاپ شد و مستند به آمار بوده که چگونه غرب در راستای حمایت از تولید و صنایع خود به اوج قله رسید و اکنون نمی‌گذارد که دیگران بالا بروند و به آن سطح برسند. هم‌اکنون نیز حصار حمایتی دور تولید و فناوری خود کشیده‌اند و از آن مراقبت می‌کنند.

شیخی به مسئله حمایت از درون اشاره کرد و افزود: انسان در شرایط سخت و محدودیت‌ها جوهره وجودش شکوفا می‌شود و این مسئله بارها تجربه شده است.

وی با اشاره به تعریف رقابت ادامه داد: واژه رقابت را به درستی تعریف نمی‌کنیم و فقط به شعار توخالی دیگران استناد می‌کنیم. رقابت زمانی خواهد بود که همه رقبا در یک سطح یکسان باشند. اگر بخواهیم به دور باطل ادامه دهیم به دلیل آنکه صنایع ضعیف یا نوپا و عقب‌مانده داریم، رقابت به نفع ما نخواهد بود و منجر به تسلط سلطه‌گران بر بازار می‌شود. بنابراین تولید باید با مزایای فراوانی روبه‌رو باشد که شامل کاهش هزینه تمام شده، کیفیت بالا، تولید انبوه، مشتری پسند و سفارش‌محور باشد و با این فرض بتوانیم رقابت کنیم.

این اقتصاددان عنوان کرد: مفهوم دیگری که به غلط از سوی برخی اقتصاد خوانده‌های غرب‌زده با کتاب‌های وارداتی مطرح می‌شود، اینکه چرا اجازه دهیم در خانه ما رقابت کنند، مواد اولیه و خام صنایع خود را بفرستیم و در زمین آنها باشد و آنها تبدیل به محصول کنند.

شیخی به ابعاد تجارت و تولید از سوی کشورهای پیشرفته اشاره کرد و گفت: فلسفه وجودی تجارت جهانی و نظام تعرفه‌ای این است که دنیای غرب به مرز فراصنعتی رسید و با فناوری و تولید انبوه و مازادی که داشت، به دنبال بازار برای حضور خود در کشورهای دیگر می‌گشت که با محدودیت تعرفه‌ای روبه‌رو بود. بنابراین آنها با این مسئله به دنبال فتح کردن دروازه‌های کشورها به روی مازاد تولیدات خودشان بودند.

وی با تأکید براینکه باید بتوان در تولید براساس تکنولوژی و فناوری‌های روز بهره برد، تصریح کرد: امروز نمی‌توان از درز فناوری و تکنولوژی جلوگیری کرد. تجربه ثابت کرده در سخت‌ترین تحریم‌های تاریخ به برخی فناوری‌های نوین دست پیدا کرده‌ایم.

این اقتصاددان به سازمان همکاری توسعه اقتصادی OECD اشاره کرد و گفت: این کشورها حمایت همه جانبه از صنعت، کشاورزی، خدمات و سایر بخش‌های خود دارند و تولید علم را در خدمت صنایع و تولید محصولات با ارزش افزوده بالا برده‌اند.

شیخی به ابعاد حمایت دولت از تولید داخل پرداخت و بیان داشت: دولت مدیر اقتصاد است. یعنی تمام دستگاه‌های حاکمیتی و قوا باید از تولید ملی به صورت سلبی و ایجابی حمایت کنند. اما این دلیل نمی‌شود که همیشه حمایت از جیب دولت باشد. مثلاً‌ در هشت سال اخیر حجم نقدینگی ۱۰ برابر شده و مثل آب جاری پشت سد می‌ماند. این سد نظام بانکی است که دو دریچه دارد؛ یک دریچه آن تزریق منابع به بخش‌های مجازی مانند سفته‌بازی، دلالی و سوداگری در بازارهای مختلف از جمله مسکن، خودرو، ارز، طلا و سکه و نظایر آن است.

وی ادامه داد: دریچه دوم تزریق منابع به سمت بخش‌های حقیقی و مولد و ثروت‌آفرین است که اگر این دریچه بسته شود، قاعدتاً منابع به سمت دلالی و سوداگری خواهد رفت. باید سیاست‌گذاران این نقدینگی را به عنوان روغن چرخ‌های اقتصاد و تولید استفاده کنند. مثلاً اینکه گفته می‌شود ۶۰۰ هزار ملک و مستغلات در اختیار بانک‌ها است. اساساً چرا بانک‌ها باید به دنبال بنگاهداری و چنین اقداماتی روی بیاورند. به دلیل اینکه شبکه بانکی در خدمت سیاست‌های اقتصادی دولت نیست. هدایت منابع به سمت اقتصاد و تولید با ابزارهای سلبی و ایجابی امکان پذیر است.

وی با بیان اینکه یکی از ابزارهای سلبی ممنوعیت واردات کالاهای نهایی خانگی به کشور است، عنوان کرد: انصافاً در چند سال اخیر تولیدات داخل رشد خوبی داشته و در مقابل مشابه خارجی از کیفیت خوبی نیز برخوردار است.

این اقتصاددان به ابعاد دیگری برای حمایت از تولید اشاره کرد و یادآور شد: این تولید نیاز به حمایت فنی و بازاریابی دارد و در این راستا باید دیپلماسی اقتصادی فعال شود و با استفاده از سازمان‌های منطقه‌ای و اسلامی و پیمان‌های منطقه‌ای با همسایگان و کشورهای مختلف مسیر خوبی را برای بازار صادراتی محصولات باز کرد.